13 juli 2017

Het zal toch weer eens goed zijn om mijn gedachten op te schrijven, denk ik zomaar.
Zal dat ook zeker terug gaan proberen.
Voel me in periodes toch nog altijd behoorlijk verward, van `wat wil ik nou?` `wat ben ik?` ` voel ik me nou man of vrouw?` Soms weet ik het gewoon niet meer. Kan er vaak genoeg wel om janken. Dan zou ik die 2 dingen aan mijn lijf er het liefst af willen snijden, bij wijze van spreke, zo walg ik er dan van, van alles eigenlijk. Heb dat altijd wel al gehad, dat ik periodes had dat ik van mezelf en van m`n lichaam walgde.

10 juli 2017

Vandaag toch maar een mail gestuurd terug naar TransvisieZorg / Psyq, voor een gesprek. Ze hebben nog een SGGZ verwijzing nodig, maar dat wist ik nog van de vorige keer dat ik me aanmelde. Ik hoop maar dat mijn huisarts niet moeilijk doet, voor die verwijziging. Heb hem trouwens, sinds dat ik weer in IJzendijke woon, nog niet eens gezien/ontmoet. Ben sinds december vorig jaar dus nog niet naar de huisarts geweest. Dus ben best wel heel benieuwd.
Natuurlijk zie ik er wel als ...een berg tegenop, tegen allerlei gesprekken (misschien), maar als ik er alleen maar beter uitkom, dan doe ik dat er zeker wel voor. Misschien lijd het helemaal nergens naar en blijft het zoals het is, maar misschien is het toch wel degelijk wat en ga ik ook zeker verder. Natuurlijk ben ik bang enzo, maar waarom zou ik mijn hele leven ongelukkig blijven, als ik de kans zou krijgen om gelukkiger te worden? Maar ja, we zullen zien hoe het loopt ...

14 april 2017

Deze week een gesprek gehad met de spv-er, altijd goed natuurlijk.
Heb goed kunnen aantonen waar de problemen lagen, en dat was wel fijn eigenlijk.
Ze wilde eigenlijk een gesprekje met mijn moeder hierover, maar gelukkig heeft mijn begeleiding dat kunnen `afblazen`, omdat ik d`r al had verteld hoe ze dan gaat reageren... daar was ik wel blij om. Want het zou de situatie alleen maar erger maken helaas.

Het contact tussen mijn moeder en mij is ... tja, af en toe lastig/moeilijk, jammer genoeg. We proberen ons best te doen, dat weet ik, maar af en toe gaat het gewoon niet goed. Met mijn vader had ik een betere band dan dat ik die met mijn moeder heb. Jammer dat mijn vader nu alweer 6 jaar overleden is, de tijd gaat echt hard .... ik mis hem wel, nog altijd. Zal ik altijd wel blijven doen.

Weet je, ik hoop echt dat ik heel snel weer een plekje voor mezelf heb, zal veel beter zijn voor iedereen lijkt me. Ik weet dat ik al heel blij mag zijn dat ik hier terecht kan enzo, maar toch ... leuk is anders, sorry. We beginnen elkaar echt te irriteren soms en dat is gewoon niet fijn.

Zaterdag 8 maart

Ik baal eigenlijk een beetje van mezelf momenteel. Dat ik me al een hele poos behoorlijk kut voel, ook hier thuis, dat het tussen mijn moeder en mij niet altijd werkt zit me ook behoorlijk dwars.
Ik weet niet wat het is, maar voor mij hoeft het op deze manier allemaal even niet meer, weet je wel, ik ben er een beetje klaar mee, met alles.
Begeleiding etc. proberen wel te luisteren en voor een urgentieverklaring te zorgen, zodat ik eerder een ander huisje heb, voor mezelf, maar toch ... hoe langer deze situatie duurt, hoe depressiever ik lijk te worden, bleehh. Ik trek dit gewoon echt niet lang meer joh.

Volgende week weer een gesprek met de spv-er, hopelijk helpt me dat er ook weer een beetje doorheen, anders weet ik het ook ff niet meer hoor, pfff.

Het belangrijkste is momenteel wel een ander huisje voor mezelf, lijkt me, zodat ik weer een beetje op adem kan komen en tot mezelf... nou ja, mezelf ... wie ben ik eigenlijk, vraag ik mezelf vaak genoeg af ... man? vrouw? allebei? of juist geen van beide? wat voel ik? hoe voel ik me? hoe moet ik me voelen? hoe moet ik me kleden, als ik de straat opga? Wat zullen de mensen wel niet denken, als ik weer eens met mannenkleding naar buiten ga? Van die dingen, weet je wel ... echt zwaar irritant, maar vooral verschrikkelijk verwarrend, want ik heb echt zo`n periode dat ik het gewoon ff niet weet hoe ik me moet voelen, of wat ik voel ... dus ook niet hoe ik me aan moet kleden binnen en buitenshuis, zucht.

even frustratiemomentje

Even een frustratiemomentje hoor ...

Dus als ik bij iemand inwoon, en dan maakt het dan ff niet uit bij wie of waar, moet ik ook maar doen wat diegenen doen en laten? Mag ik niks meer voor mezelf doen, wat ik normaal altijd deed?
Wat had ze dan gedacht? Dat ik mijn eigen leven zelf maar opgeef, om haar een plezier te doen? Ik weet dat ik teveel achter dit rotding zit, moet je me niet meer vertellen, maar moet ik dan maar alles doen wat zij van me verwacht? Waarom? Ik heb 8 jaar op mezelf gewoond, nu dan even niet omdat ik op de wachtlijst sta voor een huisje voor mezelf, maar toch ... moet ik me dan al meteen als een leeuw in een kooi gaan voelen? Want zo voel ik me helaas wel. Voel me ook steeds depressiever en depressiever worden daardoor, omdat zij dingen van me wilt en verwacht, die ik niet kan en wil namaken, sorry. Ik word er gewoon zo moe van, ik word mijn leven er ook zo moe van, op die manier slaap ik nog liever onder een brug dan hier, zucht. En dit zeg ik helaas ook niet zomaar, echt niet. Ben het zo verschrikkelijk zat allemaal. Ik kan niks goed doen in d`r ogen, dit is niet goed en dat niet ... ja, wat wil je nou GVD?

Sorry, dit moest er ff uit ...

hoi!

Hoi lieve mensen! Hier weer eens een berichtje van me.

In bepaalde periodes, zoals nu, ben ik nog altijd heel erg verwarrend, dan weet ik niet of ik me nou man of vrouw voel, man en vrouw tegelijk of dat ik niet weet hoe ik me moet voelen ... erg vervelend vind ik het ook, maar ja.

Soms, heel soms, denk ik er wel eens over na, om mijn FB account toch niet te deactiveren en hier verder te gaan, maar ja ... daar moet ik nog maar eens heel goed over nadenken, denk ik zomaar ;)

Ik heb ook een ander soort medicijn gekregen, waardoor er toch op de een of andere manier want minder chaos in m`n koppie zit nu, behalve op dit gebied kunnen ze me niet helpen ... niemand hier in mijn omgeving lijkt `t wel ... voel me toch vaak alleen, ook al weet ik dat ik dat niet ben.

Wat ik nu voel, is de verwarring van `wie ben ik en wat wil ik nou`.

Willy Sommers - Als een leeuw in een kooi